Karanlıktır maden kuyusu,
Ama içinde mumlar yanar,
Gece karanlıktır,kapkaranlıktır
Ne ki ,içinde yıldızlar ışıldar.
İnsan ruhu da karanlıktır.
Hem içinde ne mum yanar,ne yıldız parlar.
Sen ey ,ışığım diye
İleri atılan zavallı us!
Gerçekten ışıksan
Buyur kılavuzluk et
Tek adımcık olsun yol göster!
Öte dünya perdesini kaldır
Ölümü aydınlat demiyorum sana.
İşte böyle demiş Macar şair S.Petöfi.Kendisine çiçek pasajında yahu benim niye şiir kitaplarım yok derken rastgele buldum.Bazı milli şiirleriyle haklı olarak bütünleşemesem de ,beğendiklerim de olmuş ki işaretlemişim kitabından.Şimdi adama haksızlık olmasın o güzel yazıyordur da bana uyan bazısı olmuş diyelim...Yukarıdaki de gayet iyi değil mi? Bazen artık bütün sözler söylenmiştir ve ne yazarsam yazayım ya taklit olur ya da bir şeye benzemez gibi geliyor.Sıradan kelimelerin yerleriyle oynayıp orjinal şeyler çıkartanlara hayranım o yüzden.
Yine de gençliğimde şunları da yazmıştım işte deyip yanımdakine böbürlenebileceğim bir kaç satırım olsun isterdim.Hala gençlik sınırlarının en taze yerindeyken ,gerçek bir kaç dize yaratabilmek için ne yapmalı?Şu ilhamiyi çağırmak gerek sanırım.Yalnız o her nasılsa mutsuz ya da mutsuzluğun çizgisinde dolananlara daha sık gelirmiş diye duydum.Kolay mutsuz olurum ben gerçi - hemen mutlu olabildiğim gibi-,öyleyse transit de olsa geçiversin yanımdan olmaz mı ki?
Bu arada hem hiç işim yok ,hem de çok meşgulüm...Hem çok yalnızım,hem yalnızlığın adını hatırlamıyorum şuan ...Ne o, ne o olmak ,sanırım ,sanırım şımarıklık denen şey bu...Neyse ne ,kaçasım geldi yine bu sayfadan,sıkıldım.Gidiyorum , gittim bile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder