Bir ağırlık çöktü yine...
Çizgilerim oluşmamış henüz ne garip olsaydı daha da derinleşirlerdi şimdi
Ruhunuzun hantallaştığını hissettiniz mi hiç?
Yavaşça sırtının kamburlaştığını ,vücudunuzu da kilitlediğini...
Evet,zordur böyle zamanlar,
Aşılanamayan ruhun hastalığıdır belki de...
İşte bu satırları yazarken aniden bıraktım...Satırlar devam etmiyorsa susmalı insan,sonra saçmalanıyor kendimden biliyorum,el bıraktıysa yazmayı diretmeyeceksin.
Şu benim vurgunu olduğum 'one last goodbye'ın sözlerine baktım yine ,nasıl sözlerdir onlar ,etkilenmemek namümkün müzikle birleşince...Nerden mi çıktı şimdi bu ,bilmem geldi öyle aklıma işte...Bir de az canım sıkıldı,neden mi bilmem öylesine işte...Bu yazı kısa kesilsin mi?Evet sesini duyar gibiyim.Pekala ...bitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder