16 Kasım 2009 Pazartesi

Bir şeyler karaladım ben de bir şey anlamadım...

Birgün uyanırsın ve küfredersin doğan güne,
Beynine gidecek iki lokma oksijene acıkırsın bu pis havada,
Yağan birkaç damla yağmur yeşertmeye yetmez ruhunu,
Çünkü içindeki sağanak canavar köklerini yolar koca bir orakla,
İçten içe bitersin ve tam yokoluyorum derken çektiğin acıya uyanırsın...
İşte böyle başlayan bir şeyler karaladım kağıda nedense devamını buraya yazasım gelmedi ,hatta kağıdı olduğu yerde unutma ve annemin de onu oradan çöpe doğru yolculuğa çıkarma ihtimali çok yüksek,yani gerisi birkaç güne kadar somut varlığını da kaybedecek ama önemi yok.Farkında mısınız hala çırpınmaktayım ısrarla kalemimden gerçekten bir şeyler çıksın diye,inanıyorum bir gün gerçekten olacak.Okumaya kendimin bile doyamadığı satırlar yazmam mümkün olacak...

Hım bugün neden bahsetmek istiyorum,şimdi bana bu saatte yazdırırsanız ülkenin ekonomik paranoyalarından ya da domuzumsu hastalıktan bahsedecek değilim,elbette beynimin sağ tarafı aktif olacak ve elbette sola kıvrık parçam sesini hafiften daha fazla çıkaracak.Elbet hayaller nöronlarımın arasına saçak saçak yayılacak...O sebepten ben cümleleri pelte pelte yaymadan ve romantizmin aşırı dozundan ruh düğümlenmesi yaşamadan keseyim yazımı,her zaman böyle yapmam ama bazen yaymak da iyidir.Neyse bu bitsin,gittim...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder