Bu anam için,şu babam için,o elalem için,peki nerede benim için?

Anneme ne olursam olayım bir gün yazar olacağım dedim…Ses çıkarmadı ,sonuçta bir meslek edindikten sonra olacak olması bunu konuşmaya değmez kılıyordu zira yazarlığı ana mesleğim saysam beni caydırmaya çalışırdı.Para nasıl kazanacaksın kızım derdi,seni tanıyacaklar da ,okuyacaklar da…Haklısın anne,içimden ilk gelen şeyi olsam hüsrana uğrardım…Ressam olmak istesem de bu olurdu,mütevazi bir fotoğrafçı da…Onları parası olanlar mı olur anne?Para kaygısı olmayanlar istediği her mesleği yapabilir mi?Ama anne onlar kazanıyor asıl parayı o zaman benim seçimim ne işe yaradı ki?Para her zaman aynı alanda dönecek onu mu demek istiyorsun anne?Para delisi olduğumu sanma anne kızını tanırsın,ilk amacım seni bir nebze daha mutlu etmek olurdu…Senin yaşadığın şu erklik mevzundan ötürü çektiğin sıkıntıya ,su serpmek olurdu,sana bir yardımcı alsam kızar mıydın anne? Şimdi almaya zaten gücüm yok ki anne,kendime zor yetiyorum.Sana bir çift çorap alınca kendimi mutlu hissediyorum biliyor musun anne?Babam eskiden sana sürekli hediye alırmış,gerçi o zaman hediye denilen şeyler mecburi ihtiyaçlarmış ama olsun ,ben onu da yapamıyorum dimi anne?Sana ev alıcam,hani filmlerde derler ya anacım sana bir gün ev alıcam diye,ev alınır be anne tek endişem yüzünü daha yıllarca görebilecek miyim?Allah sınamak için böyle bir yolu seçerse ben naparım anne?Çok mu acıklı oldu tamam anne biliyorum bir yere gitmiyorsun ama ama işte aklımdan geçiyor bazen…Anne ben istediğim şeyi olayım mı olmayayım mı?Mesela seni bırakıp uzak diyarlarda ilim alayım mı?İyiliğimi istersin ama bunu istemiyorsun diymi anne,benden uzak olma da naparsan yap kızım diyorsun değil mi?Ama her napıyorsan boğazın geçinsin…Biliyorum anne,benim de kaygılarım var,bana da bunları aşıladılar,devlete gir refaha kavuş dediler ….Asgari ücreti biraz geçen maaşla dünyalar benim olurmuş,doğru mu bu anne?Tatillerim olurmuş,çalışma saatim belli olurmuş,yani hapisliğimin sınırları belliymiş ne kadar mutluluk verici diymi anne?Ne giyineceğimi,neye bineceğimi bile onlar belirleyecek olsun diymi anne?Senin için böylesi bile cennet diymi anne?Sana fırsat vermemişlerdi sahi…Dedem,canım dedem huzur içinde yatsın ama seni okuldan almıştı diymi anne?Biliyorum annecim en azından ben yapayım istiyorsun…Kuşkun olmasın da ben ne olacağım anne?Okuyorum,okumayı seviyorum ama ne olacağım?İstediğim şey olamayacak mıyım anne?Memur olursam beni daha mı çok severdin anne?Ayrıca doktor olmadığım için beni bağışla anne,biliyorsun hiç sevemedim o mesleği,en başından belliydi …Yine de sırf seni gururlandırmak için olsam nasıl olurdu diye düşünüyorum anne…İnan düşünüyorum…Ama artık geç be anne,bak okulum bitiyor,bir yenisi başlayacak…Anne ,biliyor musun yazarken sana her şeyi söyleyebiliyorum,yüzüne bakarken içim ezilecek şeyleri de….Biliyorum bana hiç kızmazsın,odamın dağınıklığı dışında laf ettiğin şey az be anne biliyorum….Sadece bilirsin işte her şey söylenmez…Bir de sen hiç kırıldığını belli etmiyorsun ya,ondan da korkuyorum.Ya içerlersen bana gizlice…O bile zor biliyorum ,anne niye bu kadar iyisin kendimi kötü hissediyorum,eziliyorum iyiliğinde…Birazcık kötü ol bari,bak sen konduramıyorsun ama ben neler konduruyorum kendime,başkalarına…İşte bu yüzden kıyamıyorum,bu yüzden karşı çıkamıyorum sana,bu yüzden senin istediğin gibi bir meslekte olacağım anne…Üzülme belki bir gün tüm endişeler bir kenara kalkar,Türkiye başka bir yer olur ve bende orada gerçekten yaşarım anne…Sen üzülme tamam mı?Bu kadar söz yeter diymi anne o zaman sustum…