KAHVESİNE BEYAZ

Açtı gözlerini , sabahı bir ekmek kokusu,

Kapattı tamamlanmamış düşünü ,

Bir parça peynir ve bir kaç buruşmuş zeytine,

Çay kaşığında gördü,

Yorulmuş göz bebeğinin aksini,

Çay kaşığı sordu,

Neydi düşünde gördüğü,

Hatırlamasa da sahibi, 

Anlattı göz bebekleri ,

Bir hayaldi ve serindi gülüşü,
Beyazdı bakışı ve lacivertti sözleri,
Her tınısı kadife ,kadifeydi  elleri,
Ona bakmak , beyazı bulmaktı,
Ondandır göremedi göremedi,
Suallerine cevap, ümidine kahve bakışı.
Hiç bilememişti ki o beyazın içinde,
Saklı sırlar cezve ,
Ve koyu bir telve her bir hece,
Her bir virgül  onun bakışında,
Uzun bir yolculuk gibi tatlı ,
Ve rahatsız bir tren vagonunda.
Çay kaşığı aldı nefes,
Yarı pişman sorduğuna,
Göz bebekleri mahcup,
Ve mahsun hissetti bir sızı,
Sahibi  koparırken ekmeğini,
İçmişti düşlerini demsiz çayında habersiz.
Çay kaşığı suskun, göz bebekleri suskun,
İzlediler acıyarak ,
Sahip suskun, beyaz bakışlar suskun.
Kalktı masadan ve yürüdü pencereye,
Tozdan perdesini açtı elleri,
Baktı bir bulut,
Şekilsiz ve beyaz,
Beyaz ve çok,
Çok ve özgür.
Karışmışken kanına demsiz,
Ve üstüne okunmuş düşü,
Kaybetti dengesini,
Kaybetti de buldu asıl ,
Hatırlayamadığı o beyaz bakışı.
Yarım kalan değildi düşü,
Sadece beyazdı her şey,
Her şeydi  beyaz.
Beyazdı bakışı,
Beyazdı bekleyiş.
Attı kendini sandalyesine,
Çekti nefes,
Bir huzurdu bulmak,
Yarım kalan o düşü,
Soluktu beyaz bakışlar,
Göstermese de kahvesini.
Kapattı gözlerini ,
Dinledi gözbebeklerini,
Daldı o beyaz bakışa,
Daldı derin,
Açmayacaktı belki asla, asla gözlerini...


Kaktüs