konuşmak bir zorunluluk halini aldığında, konuşmamak hali ortadan ayrılacakmış hissi verdiğinde her şeye rağmen susabilmenin kıymeti göreceli. Bu durumun verdiği tat garip . Susmayı hiç beceremedim, ağzım sussa bir yerlerim hep konuşur oldu. Kahrolası bir geveze düşün . Söylemediklerimle dünya yarılacak sanarak geçirdiğim hayatın sesli tarafları rezillikler silsilesi . Ve bu yazının gereksizliği, konuşmak istememesi, yazarına saçtığı tükürükler hep göreceli...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder