29 Aralık 2009 Salı

Çıkmadan iki satır...

Gözlerim yanıyor ama iki satır yazasım geldiğinden mühim değil.Sevgili Müzeyyen Hanım'ın kitap ödevlerini yetiştirmek adına erken kalkıp noktayı koyayım dedim.Daha sonra belki bahsederim onlardan.Mecburiyetle başlayan okuma Allah'tan kitapların çekiliciliğiyle normal hale dönüştü.Neyse burayı ödev günlüğüne evirmeye çalışmıyorum.
Şu an kendimi amaçsız hissediyorum.Sanki kimseye karşı negatif ya da pozitif hiç bir şey hissetmiyormuşum gibi de aynı zamanda.Ama öyle değil sadece şimdi öyle geliyor.Arkadaşım yokmuş gibi ya da tamamen yalnızmışım gibi...Öyle de değil varlar çünkü ama öyle geliyor...Her insanda vardır belki hani nihilizme dalarsınız kendinizi kaybedersiniz meselesi var ya doğru olsa gerek,bir şeyin hiçliğini düşündükçe herşey domino gibi gittikçe hiçleşiyor...

Konuyu değiştireyim beynimde değişsin,makine lazım bana bir günlüğüne - ve şöyle profesyonel olanından -benimkisi istediğim şey için işe yaramaz çünkü- amma kimseden isteyecek de halim yok.Ha neden almıyorsun o zaman derseniz,param var da almadım mı derim size, siz de heee diye kalırsınız...Neyse bulursam haberiniz olur ve de yaptığım şeyi de görme imkanınız olur...

Çıkmam lazım şimdi,metrobüs,otobüs,yürüyüş hepsi beni bekler...Bundan iki saat sonra okulun üst kanitninde masada kahvemi içiyor olucam,derse kadar bir arkadaş da bulursam iki muhabbet tıngırdatıyo olacağım olmazsa da kitaba talim...Haydi eyvallah.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder